Մի թերթ պոկում եմ ժպիտիցդ
Ու սրբում եմ
Ծիծաղից արցունքոտված աչքերս...
Մի պահ լռում եմ...
Հետո մի ուրիշ ժպիտ փառավոր
Գալիս է փռքվում շուրթերիս
Ու քեզ է կանչում բացահայտ...
Մի պահ բոլորովին չեմ զարմանում...
Մի բուռ ծիծաղիս սերմերից
Լցնում եմ այտերիդ վրա,
Որ հենց նոր ավելի կլորացան ժպտալուց...
Комментариев нет:
Отправить комментарий