Сообщения Գառնիկ Սարգսյան: Մատնագիր բուրաքանդակ կերպարիդ վրա հենց ափիս մեջ
Հավելված՝ կից իմ բոլոր կենսագրություններին

Պարզվում է`
որ երկինքն այնքան ցածր է ինձնից,
որ մինչև նա
մի մոլորակ կա ոտքերիս տակ...

11 апр. 2009 г.

Մատնագիր բուրաքանդակ կերպարիդ վրա հենց ափիս մեջ

Ձախ ափիս քեզ եմ խճանկարում
Աջ ձեռքիս մատնաշոյումով…

Երեք անգույնով աչքերդ եմ լուսագրում
Ու միանգամից զգում եմ ուրցաբույրը նրանց…
Մանրանկարում եմ համբուրելի թշերդ,
Որոնք փթթումից քիչ է մնում ափիցս թափվեն,
Ու պատկերացնում եմ,
Թե ոնց են հաճախ շուրթերս
Թշերիդ գլուխկոնծի տալիս…
Զույգ լռությամբ ժպիտդներդ եմ նրբագրում
Ու մտովի էլի ճոճում եմ ժպիտս
Նրանց կորությամբ…

Եզակի կանչով դաստակիս անոթազարկին
Կենտագրում եմ անունդ` իբրև մակագիր,
Հետո ափս ծալում`
Թողնում եմ ներծծվես…

Մոտեցնում եմ ափս երեսիս`
Քո համն ու հոտն է…

…Բուռդ արագ ու առատորեն
Լցնում եմ համբույրներով,
Որ ճզմես ու թանձրուկն համբույրիս
Ծորա գոգիդ,
Որ սրբես հետո կրծքիդ ձեռքերդ
Ու ստուգես թացությունը`
Ափերդ այտերիդ հպելով…

Համբուրում եմ դարչնահամդ երազ անգամ…
Ու պաչում եմ պաչդ…

Комментариев нет: