Сообщения Գառնիկ Սարգսյան: Լուսերգ մատներիս լեզվով
Հավելված՝ կից իմ բոլոր կենսագրություններին

Պարզվում է`
որ երկինքն այնքան ցածր է ինձնից,
որ մինչև նա
մի մոլորակ կա ոտքերիս տակ...

2 апр. 2009 г.

Լուսերգ մատներիս լեզվով

(Սկիզբն Ինքնաձոնման)

Մի կյանք խորքից,
Մի ծնունդ վեր,
Ու հավիտյա~ն
Սկսում եմ քեզ ճանաչել…



Դու իմ ավարտն ես,
Քեզնից հետո Ես նորից եմ սկսվում`
Թոթափված բոլոր ծիծաղագույն հետոներից…

Դու իմ անավարտն ես,
Քեզ ինքս կավարտեմ
Եվ ինձնից կսկսվես նորից` առանց կիսատության…

Հիմա ներկաս անընդհատ ապառնի է,
Ես անընդհատ Դու եմ.
Անվերջությանը թողել ենք պարապ…

Դու իմ եզակի հոգնակին ես:
Քեզ հետ քեզնով եմ պատիկվում
Ու մինչ առաջանալս բարձրանում եմ…
Իսկ դու` ինձնով մեծանալուց շատանում ես…

Դու իմ բացականչությունն ես,
Երբ անունդ եմ տալիս
Ու իմ շեշտը,
Երբ բացականչում եմ…

Դու իմ ուժեղ լինելու թուլությունն ես,
Ես` քո թերությունը միակ,
Որով առավել ես միշտ…


Ինձ հետ մի կյանք,
Նոր ծնունդով,
Ու հատկապես սիրակոտոր
Դու սկսում ես ինձ ճանաչել…

Комментариев нет: