Ինձ ուրիշ ոչինչ չի մնացել բացի ամեն ինչից

(Պատառիկներ զգացմունքներիս կենսագրական ակնարկներից)

«Կան րոպեներ, երբ ինչպիսին էլ լինի մարմնի դիրքը, հոգին ծնկաչոք է»
Վ. Հյուգո

* * *

Աստված քեզ պարտք էր
ու ինձ տվեց քեզ՝
առաջդ ծնկած, գլուխս գոգիդ դիրքով...
Քեզ մնում էր
անփութորեն խաղալ գանգուրներիս հետ
ու անպատմելի քնքուշ մատներով
քնքշություն բերել
անփույթ մտքերիս,
բայց դու նաև գրկեցիր գլուխս
ու նույն մատներով շոյեցիր ծնկներիս հիշողությունը...

Կամ Աստված,
կամ ծնողներդ,
կամ անցածդ ճանապարhը,
կամ բոլորը միասին՝
քեզ տվել են իմ որոշ չար արարքները ներող
անսահման բարի մի սիրտ...
Քո սիրտը ընդունակ է բաբախել անգամ
քո աջ կրծքավանդակում,
եթե իմ ձախ կողմում ես գտնվում...

* * *

Աստվածները աղոթել են մորս համար,
ով մի օր առանց տատանվելու
վաճառեց իր միակ ամուսնական մատանին,
որ Ես ձմռանը կոշիկ ունենամ...
(Թեև քայլելս իզուր է եղել.
Ես այդ ժամանակ տեղում դոփել եմ)
Աստվածները,
մորս համար նախատեսված աղոթքի մեջ
չեն մոռացել ճակատագրել,
որ հորս աչքերի կանաչով
Ես օրհնված լինեմ
ու գարուն լինի միշտ սրտումս,
Երբ հայրս չլինի...

Ես երազելու ու հեքիաթելու խելառ եմ,
բայց իրականում մի անգամ
ծննդյանս օրը հայրս երազումս
բռիս մեջ մի աղջկա ձեռք է դրել,
հետո մյուս ձեռքով ծալել է ձեռքս,
որ ամուր պահեմ...
Ներիր, եթե ուղիղ իմաստով եմ ամուր պահելը հասկացել
ու երբեմն ցավեցնում եմ անպատմելի քնքուշ մատներդ,
որոնք քո մոտ եղածներից ամենաշատն են իմը...

* * *

Երբ դեռ տասներկու տարեկան չկայի,
ինձ համար ամանորի գիշերը
շատ վճռական ու քնքուշ մի պահ էր...
Ափերդ համբուրելը ու համբուրելուց առաջ
Այդ մասին քեզ ասելը
նման մի բան է ինձ համար...

Ես իմ բոլոր նախադասությունները երջանկության մասին
սկսում եմ քո անունով
այն պահից ի վեր,
երբ զգացի, որ
մեր ճակատագրերը երկվորյակներ են...

Աստված քեզ պարտք էր
ու ինձ տվեց քեզ...

Աշնան դիպուկ շրջանառությունը ուղեղիս 12358132144-րդ ծալքերից մեկում

Աշունն առաջինը ես զգում եմ
սիրուհուս հետ հանդիպումների կրճատմամբ,
որովհետև նա մրսկան է,
իսկ մենք շատ ենք սիրում
ձեռք ձեռքի բռնած պարապ զբոսանք,
որը երբեմն ես լցնում եմ իմ անօգուտ դատողություններով
գրականության և մեր ծանոթության հանգամանքների մասին:
Հետո զգում եմ աշունը ոտքերով.
որովհետև ոտքերիս էլ միակն են,
որոնց չի օգնում սրտիս ջերմությունը,
հետո` հագուստս ընտրելու դժվարությամբ
ու առավոտյան դժվար արթնանալուց:
Այս ամենի հետ համընթաց`
հասցնում եմ զգալ աշունը նաև
Գունային փոփոխությամբ,
որի համար` սուտ կլինի, եթե ասեմ` խենթանում եմ,
բայց ճշմարիտ է, որ
դաստիրակվում է գեղագիտական ճաշակս:

Աշունն իմ գոյությանը շատ լուրջ է վերաբերում
և լրջորեն զբաղվում է երևակայութունս հմտացնելով:

Աշունը յուրահատուկ հոտ ունի,
որը ես զգում եմ կեսգիշերից հետո
աստղերին նայելիս,
երբ կեսօրին, աշնան համառությունից
իմ շոյված տրամադրությունը, դատարկ է:

Իմ աչքերի գույնը ստացվել է աշնան մակարդումից...

Աշունն առաջինը ինձ է զգում իմ առաջնեկության պատճառով,
որովհետև բացի ամեն ինչից,
երբ աշունը եկել է,
ես արդեն ծնված եմ եղել...

* * *
Ես աշունը սիրում եմ բաց աչքերով
և բավականին մեծ պատասխանատվությամբ,
որովհետև
աշունն իր բովանդակությամբ շատ է նման
ժպիտը զսպած մերկացող կնոջ:
Ես աշունը ուշադիր եմ սիրում…