Գիտահանրամատչելի կյանք ու նմանատիպ մի քանի անփույթ խոսք դրա մասին

Շքեղ առանձնատուն կամ բնակարան,
Նույնատիպ ավտոմեքենա կամ մեքենաներ,
Ձեռնտու աշխատանք` անհամապատասխան բարձր աշխատավարձով,
Ուզած պահին ցանկացած տեղանքի ուղեգիր,
Շահավետ ամուսնություն և թանգարանային կին,
Ընկերներ, երբ վերոհիշյալները ուժի մեջ են,
Անբարև հարևաններ…
Նման այլ չնչին նմանություններ…
Այսպիսի այլ ոչինչ շարունակություններ…
Տեղին վախ ու անտեղին խիզախություն…

Եվ ինչ-որ մեկը այս մասին չալարեց ու գրեց ուղիղ 10 տող:

Ինձնից ցած

Ես կծկված նյարդ եմ ամբողջովին:

Եթե կարված լինեի երկրագնդին,
Իմ դողով նա կցնցվեր...

Քայլելիս միշտ մատներիս եմ կծկում ճանապարհների լուսանցքները... ու ձեռքս կրծքիս սեղմելիս` ափս հաճախ չի դիպչում ինձ...

Ինքս ինձ

Պարզ իրականություն,
Համբույրից ճմրթված շուրթերով «Ես քեզ սիրում եմ»,
Պատասխան շշունջդ ունկերիս փշաքաղումին,
Գրկումի ճոճ,
Հետզհետե խտացող լույս բարեկամ համաստեղություններից,
Ժպիտների պահմտոցի այտերիս,
Համբուրվելու ընթացքում անհասկանալի խոսքեր,
Հարց այդ մասին`համբույրն առանց ընդհատելու,
Պատասխան` պատասխան համբույրով:
Սրտատրոփի սահք կրծքիդ,
Լռության ոգևորում,
Աջ ու ձախ, հետ ու առաջ, վեր ու վար:
Մեկ վարդ` անձեռոցիկի վրա հապճեպ արված գրությամբ
Ու առանց բազմակետերի համբույր`
Ուղղված շքեղ թերություններդ,
Բայց առանց վերջակետ

Դե, սուս. այս մասին ոչ-ոք չգիտի

Ես հիմա քեզ հետ
Խոսում եմ այն մասին,
Որ կարող եմ քեզ համար
Անթիվ ու անհամար
Բանաստեղծություններ գրել,
Որ կարող եմ քեզ նվիրել
Բոլոր հատորները խոսքերիս:
Եվ անգամ`
Քո անունի արմատով
Իմ կազմած բառերից
Մի հսկա բառարան կազմել
Ու առանց առիթի սպասելու
Մի օր նվիրել քեզ…

Բայց ավելի շատ
Ես հիմա
Ուզում եմ քեզ ասել այն մասին,
Որ շատ եմ ուզում այս պահին,
Շտապել դեպի քեզ,
Քեզ գրկել,
Չհասցնել ասել անգամ,
Որ սիրում եմ քեզ,
Դու ժպտաս այդ մասին
Ու ինքդ էլ ինձ գրկես…

Ահա և սա էի հենց ուզում
Քեզ ասել…

«Գառնիկ-Ես-Արունց»

(Գառնէպոսի բովանդակը կամ Պտղագրություն)

Բաղադրություն

Ոգեմետ հավելումներ,
Աքլորականչ,
Թավջութակի երաժշտություն,
Չարենցի պոեզիայի 3 գույները,
Եղանակների ծառեր,
Շոկոլադե ազգանուն,
Իգական անունների իրարամերժ հայացքներ,
Իմպրեսիոնիզմ,
Քմծիծաղ,
Դրական փշաքաղում,
Շնչակտուր ընթացք,
Կույս արևածագ,
Լիաբուռ Ծովե հղիություն,
Հեղեղ:

Կազմություն

Նախահայր,
Նորածնի ճիչ,
Պորտալարի մկրտում,
Քաոս...

Նշանակություն

Ակտիվացնում է կրքի առաջացումը,
Փափկացնում է թախիծը,
Առաջացնում է ուժ դեպի թուլությունը,
Բարերար ազդեցություն ունի շնչառության վրա` համբուրվելիս,
Արձակման հատուկ ուժ ունի ցտեսության վրա` կամրջվելիս,
Առաջացնում է Գեղեցիկի հանդեպ անհագ կշտություն...

...
Գառնաբուժությունը Գառնաբուժվողին ենթադրում է`
Մտքի թռիչք,
Ծնելու հակում,
Անափ գրկում,
Ստեղծարարելու ծարավ,
և այլն.
մնացածը տեղում ու միանգամից...

Խորհուրդ չի տրվում հղիներին և հավատացյալ թվացյլաներին...

Ծնննդաշխարհը` աշխարհ,
Ժամանակը` կարևոր չէ:

Պահել և փայփայել սրտանց…
Պիտանի է ընդմիշտ...

Ազդեցություններ

Յուրովի քիմքահետքեր
...
Հետևանքներ

Պտղագրության անհագ պահանջ

-Թեկուզ ինձ չտաք էլ հենման կետ, միևնույնն է Ես կճոճեմ ձեր հետաքրքրությունը...

…Շարունակություններում Նոր Աստվածները Ժպտացին,
Որովհետև կրկին քաոս էր համատարած և լռություն…

Ներբողագույն արևագիր Գառնասարի գագաթներին

«Քելէ, Արև, քելէ էրթանք Գառնէրգիր...»

Տուր, մատներդ, ճախարակեմ,
Ժպիտ գործեմ ու հագուկապեմ ծիծաղդ,
Ծարավ նկարեմ ծնկներիս
Ու չոքեմ մեր անքուն բարձին:
Տուր, ձեռքերդ, փողկապ կապեմ
Ու գնամ գարունների հարսանիքին,
Չամաչեմ հարբել չխմած
Ու քնեմ երկնքի հատակին:
Տուր, կոնքերդ թթխմորեմ
Մահճակալ թխի տատիկդ,
Վերմակ քանդակեմ թիկունքիս,
Երբ հյուր գա Անքունը ծաղիկներով:
Տուր, բանալիներդ, բռումս ձուլեմ,
Բուռս վզնոց սարքեմ, գցեմ թևերիդ,
Շեմս ջրեմ կչկչոցիդ ցիրուցանով,
Բերքահավաքեմ պատուհաններդ:

Ինչ կուզես, տուր, ինչ ուզեմ անեմ…

«Քելէ, Արև, քելէ էրթանք Գառնէրգիր...»

Չկրկնվես ոչ մի անգամ

Մեկ անգամ կրկնեցի,
Երկու անգամ կրկնեցի,
Երեք անգամ կրկնեցի,
Չորս անգամ կրկնեցի,
Հինգ անգամ կրկնեցի,
Վեց անգամ կրկնեցի,
Յոթ անգամ կրկնեցի…

Կրկնեցի,
Կրկնեցի,
Կրկնեցի…

Էլի կկրկնեի,
Բայց ուսերդ թոթովեցիր
Ու բան չհասկացար,
Թեկուզ այդքան կրկնեցի…

Պաչս ծոցդ ընկավ

Պաչով շուրթերդ պեղեցի`
զանազան ժպիտների հանքեր գտա:
Մատով ժպիտդ քորեցի`
ծիծաղիդ ջրվեժը հորդաց աչքերիս:
Գիրկս քեզ տվեցի,
պաչդ հագա,
պաչով շուրթդ գրկեցի
ու մտա այտ-վերմակիդ տակ
ու քնեցի...
Երազում արթնացա,
Հետդ մի գավաթ արև խմեցի`
Լույսը դնչովս ծորեց,
Հասցրիր ափով պահեցիր...

Ու հիմնականում դու ինձ նորից գտար,
երբ շուրթերս քեզ էին ծննդագրում...

Հենց հիմա

Մի թերթ պոկում եմ ժպիտիցդ
Ու սրբում եմ
Ծիծաղից արցունքոտված աչքերս...

Մի պահ լռում եմ...

Հետո մի ուրիշ ժպիտ փառավոր
Գալիս է փռքվում շուրթերիս
Ու քեզ է կանչում բացահայտ...

Մի պահ բոլորովին չեմ զարմանում...

Մի բուռ ծիծաղիս սերմերից
Լցնում եմ այտերիդ վրա,
Որ հենց նոր ավելի կլորացան ժպտալուց...

Հենց նոր

Ինչ-որ նոր ու անծանոթ արբածության երերումներ
Դեպի քեզ բերող ճանապարհին
Անհետք նոտաներ են նկարագրում,
Որով հնչում է
«Ես ու Դու ՄԵՆՔ ենք»
Երբևէ չգրվող բանաստեղծության
Մեղեդին…

Անբաժանելիություն

Թողնում եմ ինքդ քեզ երգես,
Մի քիչ պտղես ինքդ քեզ...
Չնայած`
Ես կարող եմ անվերջ, անընդհատ
Դառնալ քո սիրո խմբավարը...

Անհավասարակշռությունդ հարուցում է իմ անկշռելիությունը...
Ու Ես ունակ եմ տեղավորվել անգամ հերքումներիդ մեջ
Ու օվկիանոսների ալիքների նման ավելի խորանալ դեպի
Իրենից հեռու մղողը...

Մատներով տրորիր մատներս.
Քեզնից թաքցնելու համար նվիրվածությունս առ քեզ,
Որ ինքդ քեզ գտնես,
Քրտնել են... Քրտնել են մատներս...

Քրտինքս քո հոտն ուներ, երբ չէինք պատահել,
Հիմա, իմ` քո երբեք չտեսած արցունքներս,
Քո քրտինքի ձայնն ունեն...

Մի թույլ տուր շրջվեմ ինքս ինձ...
Ու մի քիչ ինձ երգիր այն նոտաներով,
Որ Ես այդպես էլ չեմ հասկանալու...
Ու Ես չեմ էլ հասկացել երբեք.
Ինչու եմ սիրում բոլոր իմ սիրած
Նոտաները երգի...

Սիրաթաթախ քնից հետո

Սիրում եմ,
Երբ դու ինձ արթնացնում ես առավոտյան…
Քնաթաթախ ձայնիդ և ալարկոտ խոսելուդ համար
Խելքս իմը չէ…
Ձայնիդ ուղեկցությամբ մատներդ ասեղների պես
Դուրս են գալիս մաշկիս տակից
Ու փշաքաղվելու պես:
Բայց ավելի հասուն մի բան
Դողացնում է ինձ…

Ամեն օր

«…Դու բոլորի նման չես, դու ունես ինձ…»

Քո լինելու միտքն է ինձ արթնացնում առավոտյան…
Ու այնպես է շփում այտերս,
Որ Ես ժպտում եմ ակամայից…

«…Այն ինչ չի թվարկվում` քեզ տամ…»

Քո տևությունն եմ շոշափում
Ինչ-որ տեղից ներս…

«…Ես կամ աշխարհում հատուկ քեզ ժպտալու համար…»

Քո լինելն է լինելս,
Գոյությունդ` Ես…

Մատնագիր բուրաքանդակ կերպարիդ վրա հենց ափիս մեջ

Ձախ ափիս քեզ եմ խճանկարում
Աջ ձեռքիս մատնաշոյումով…

Երեք անգույնով աչքերդ եմ լուսագրում
Ու միանգամից զգում եմ ուրցաբույրը նրանց…
Մանրանկարում եմ համբուրելի թշերդ,
Որոնք փթթումից քիչ է մնում ափիցս թափվեն,
Ու պատկերացնում եմ,
Թե ոնց են հաճախ շուրթերս
Թշերիդ գլուխկոնծի տալիս…
Զույգ լռությամբ ժպիտդներդ եմ նրբագրում
Ու մտովի էլի ճոճում եմ ժպիտս
Նրանց կորությամբ…

Եզակի կանչով դաստակիս անոթազարկին
Կենտագրում եմ անունդ` իբրև մակագիր,
Հետո ափս ծալում`
Թողնում եմ ներծծվես…

Մոտեցնում եմ ափս երեսիս`
Քո համն ու հոտն է…

…Բուռդ արագ ու առատորեն
Լցնում եմ համբույրներով,
Որ ճզմես ու թանձրուկն համբույրիս
Ծորա գոգիդ,
Որ սրբես հետո կրծքիդ ձեռքերդ
Ու ստուգես թացությունը`
Ափերդ այտերիդ հպելով…

Համբուրում եմ դարչնահամդ երազ անգամ…
Ու պաչում եմ պաչդ…

Աննմանը աննմանին է սիրում

Երկրաչափություն առաջ շատ լավ եմ իմացել,
Բայց հիմա`
Երբ ուղիղ գծով դեպի քեզ եմ գալիս`
Քեզ մոտենալիս` կորանում ու կիսվում եմ…
Հենց հասնում եմ քեզ
Դառնում եմ քեզ գրկող շրջանագիծ...

Նախկինում գիտեի շատ լավ նաև հանրահաշիվ…
Ու Ես մեկ չեմ եղել երբեք, կարծում եմ,
Այլ բյուրապատիկ...
Բայց հիմա այն մեկն եմ,
Որ քեզ պես լուսապատիկը
Երբ ինձնով բազմապատկվում կամ գումարվում է ինձ,
Կամ իմ աստճանով մեծանանում է.
Ես դառնում եմ միակը....

Հիմա Ես ու Դու Մենք ենք...
Այս մասին հոգով եմ մտածում
Ու սիրտս փթթում է,
Ժպտում եմ այս մասին թոքերով,
Սիրտս ծիծաղից փռթկում է...

Երկրաչափությունն հիմա ինձ շատ լավ է ճանաչում
Ու գիտի որ քեզ հետ Ես արդեն անհանրահաշվելի եմ…

Լուսերգ մատներիս լեզվով

(Սկիզբն Ինքնաձոնման)

Մի կյանք խորքից,
Մի ծնունդ վեր,
Ու հավիտյա~ն
Սկսում եմ քեզ ճանաչել…

…
Դու իմ ավարտն ես,
Քեզնից հետո Ես նորից եմ սկսվում`
Թոթափված բոլոր ծիծաղագույն հետոներից…

Դու իմ անավարտն ես,
Քեզ ինքս կավարտեմ
Եվ ինձնից կսկսվես նորից` առանց կիսատության…

Հիմա ներկաս անընդհատ ապառնի է,
Ես անընդհատ Դու եմ.
Անվերջությանը թողել ենք պարապ…

Դու իմ եզակի հոգնակին ես:
Քեզ հետ քեզնով եմ պատիկվում
Ու մինչ առաջանալս բարձրանում եմ…
Իսկ դու` ինձնով մեծանալուց շատանում ես…

Դու իմ բացականչությունն ես,
Երբ անունդ եմ տալիս
Ու իմ շեշտը,
Երբ բացականչում եմ…

Դու իմ ուժեղ լինելու թուլությունն ես,
Ես` քո թերությունը միակ,
Որով առավել ես միշտ…

…
Ինձ հետ մի կյանք,
Նոր ծնունդով,
Ու հատկապես սիրակոտոր
Դու սկսում ես ինձ ճանաչել…