Մի քիչ էլ քեզ համար խոսեմ, որ ազնվությանդ ճիգը քո հանդեպ լինի արդարացված ու վերջինը չլինի

Քիմիապես անլուծելի ու անպատասխան հանելուկ
«Լուծում չունենալը նույնպես լուծում է»

Դմբո', չալարես,
Բոլորը կարդա,
Յուրաքանչյուր բառ,
Յուրաքանչյուր տող:

Յուրաքանչյուր բառ,
Յուրաքանչյուր տող
Ուշադիր կարդա'…

Ես այն քչերից եմ,
Որ վրադ թքած չունեմ ,
Հաշվի առ այդ
Ու նկատի ունեցիր,
Որ քեզ համար եմ ասում`
Բոլորը կարդա…

Յուրաքանչյուր բառ,
Յուրաքանչյուր տեղ…

Մեծ վերնագիրիս կողքին քո ծվարած միտքը

Քվանտային խաղիկ

Դու՛,
Կոնկրետ դու՛,
Եթե իմ բանարարման վերնագրով
Իջնես խորը այնքան,
Որ հասնես տեղ,
Պետք է որ հասկանաս,
Որ բարձրացար այնքան,
Որքան կարող ես
Թույլ տալ ինքդ քեզ…

Դու՛,
Էլի քեզ հետ եմ, հա՛,
Եթե քեզ կորցնես`
Իզուր ետ գալու
Ուղի չփնտրես:
Ձայն տուր ինքդ քեզ,
Կանչիր բարձրաձայն
Ու եթե լսես սեփական ձայնդ,
Ես այդժամ գուցե
Օգնեմ մեկ անգամ…

Դու՛,
Շուրջդ մի նայիր,
Հենց նոր ասացի,
Որ քեզ հետ եմ հենց.
Դու՛,
Հիմա հասկացա՞ր,
Թե ու՞ր ես հասել…

Քեզ ճանաչեցի լավագույն պահին, երբ բանաստեղծությունն իմ մեջ ելք էր փնտրում

Հայացքիդ ափից
Աչքերիդ մեղեդին խմեմ այս պահին
Ու բանաստեղծագուշակեմ առավոտները…
Ես քեզ գտա առավոտյան`
Բանաստեղծություն որոնելիս…

Քեզնից անջատվող ամեն ժպտուն բան
Իմ առավոտների իրազեկումն է…
Ես քաջատեղյակ եմ
Աշխարհի բոլոր առավոտներից…

Քո կանաչ աչքերի լուսե հայտարարը
Երջանկության շերտեր է թողնում
Քունքերիդ վրա…
Ես ճանաչում եմ քո ներկայությունը
Քիմքիս վրա
Իմ բոլոր արարքներում…

Ուղիղը անվերջ կետերի բազմությամբ չի համալրվում,
Ու կորագիծն էլ ինչ-որ շրջանների շառավիղների խաչմերուկներում
Ծպտված մեկ այլ կորագիծ է…

Ինչ-որ շա~տ ու կրկնվող բաներ,
(Ներառյալ այն,
Որ սիրահարվում եմ քեզ անընդհատ,
Չնայած արդեն սիրում եմ),
Պայմանավորում են
Ինչ-որ մե~ծ ու անվերջ երևույթի
Գոյությունը…

Քո կանա~չ, կանա~չ, կանա~չ աչքերը
Իմ աչքերի մեջ անդրադարձումի լավագույն պահն են.
Քո կանա~չ, կանա~չ, կանա~չ աչքերը…

Ոնց էլ վարվես

Քո հայտնության քառակուսի հավասարման բանաձևով
Գոյանում է իմ ժպիտի կորությունը...

Մի թող խեղճանամ

Ես իմ բոլոր-բոլոր ապրումները շիտակել եմ
և քո առաջ պարզ եմ ինչպես որ կամ:
Ես իմ անցած ուղու
գալիք խաչմերուկները ծռել,
դեպի քեզ եմ թեքել,
Որ դու ինձ հետ իմը լինես,
ոչ թե լինես մոտս ու քեզ չզգամ:
Ես այսպիսինն եմ.
մի քիչ բոբիկ
ու զգում եմ հողի խնավությունն անգամ,
Գուցե շատ դեպքերում ճանապարհը հարթ է,
Կոշտուկներն են անցած ճանապարհիս
ինձ ցավ տալիս,
Բայց ես քո առաջ կրծքաբաց եմ,
ուր ոչ մի գլուխ չեմ թողել ննջի...
Ես քո առաջ կանգնած
ու ճակատով էլ եմ ժպտում քեզ
Ու պատրաստ եմ փոշի սարքել,
քամուն տալ վաստակներս էլ,
Միայն դու քեզ ազատ
ու ինձնով դու քեզ զգաս...

Ես այսպեսինն եմ. բոլորանվեր քո լինելուն,
Եվ ուզում եմ ձեռքիս նման դու էլ իմը լինես այնպես,
Որ երբ ուզեմ աչքերս տրորել,
հապաղումը չզգամ...

Համբուրում եմ ափերդ...
Քո ժպտալու համար շունչս ողնաշարի մասից 7 տեղից կկոտրեմ,
Միայն թե հավատա...

Համբուրում եմ ափերդ...

Առաջին աստճանի նվիրում

Ուրեմն այսպես...

Տևածս կյանքի չափ
Փնտրելու համար
Ես ինքս ինձ պարգևատրեցի
Քեզնով:

* * *

Խոսքեր չեմ փնտրում
Քեզ պարգևելու.
Դրանից ավել
Մնացած բոլոր տևումներս
Քեզ եմ ընծայում:

Ահա և այսպես...