Բոլորի հետ էլ կարող է պատահել, կարգի բեր ժպիտդ, գնանք…

Բախտը համառաբար առաջանում է:
Ես նրա թևից անընդհատ քաշում եմ աջ,
իսկ նա արհամարում է ինձ,
բայց չի կարողանում
անտեսել ուժս:
Ես նախատում եմ նրան,
որ երբ ուզել եմ քայլի,
նա քնով է տարվել:
Ես գոռում եմ նրա
աջ ականջի տակ,
որ ուղիղ աչքերիս նայի`
թափ տալով արևից գունաթափ
նրա վերնաշապիկը,
իսկ նա գլուխն է քորում
և մտածում է, թե ոնց լռեցնի ինձ:

Բախտը հոգնել է մենակ
Ու հիմնականում հանուն ուրիշների քայլելուց:
Նրա երկու քունքերին էլ
նույնանման կայծակնաձև սպիեր կան,
ձախ բազուկին կրում է
քարե թևնոց`
հին աշխարհի մասին
բանավոր արձանագրություններով,
աջ ոտքը ցավում է
ժամանակակից գիտությունների մասին
ամեն օր թարմացվող դաջվածքներից:
Ընդհանուր առմամբ
նրա հագուստն ու պարագաները
նպաստավոր չեն
ճանապարհորդի և կենվորի համար,
բայց արի ու տես, որ համառում է:

Մի պահ կանգնում ենք:
Նա ձանձրացած իմ անհնազանդությունից
լուռ նայում է ինձ`
հայացքին տալով խիստ անհետևողական արտահայտություն
ու սպասում հրահանգիս:
Ծոցիցս դուրս եմ քաշում
ծննդյանս առթիվ նվեր ստացած
մանկությանս դատարկ ալբոմը
ու նա հասկանում է ինձ...

Շնչավոր հասցե, որտեղ առաջին անգամ շոշափեցի նվիրումը, ու մի քանի խոսք էլ այնտեղից բացվող տեսարանների մասին

2009 քաղաք,
Գարնան առաջին փողոց,
21 տուն:

Հիմա Ես Քեզ
Նայում եմ այնպես,
Ինչպես տեսել եմ առաջին անգամ…

Ու արցունքներս խնդուն
կարկտահարում են հոգուս քաղաքի
անփողոց մայթերին զբոսնող
բոլոր թափառիկներին…

Ես ժպտում եմ,
իսկ ժպիտիցս երեք վայրկյան աջ
տեղ են զբաղեցրել
քո համբույրների նախամայրերը…

Բայց դու ինձ չներես,
եթե Ես անընդհատ կրկնելով`
«Ես քեզ սիրում եմ» արտահայտությունը,
արժեզրկեմ այն:

Դու հայտնի անհայտության իմ գաղտնի հարստություն

Դու լացիս ու ծիծաղիս
Համերաշխ հաստատություն,
Ջերմության ու զովության
Հաստատուն իմ հաշտություն:
Դու բախտիս կենսանվագ,
Ներդաշնակ իմ տևություն,
Բերկրանքիս ու բարկության
Օրհնազօծ թեթևություն:
Շնորհակալ թույլ տուր լինել,
Որ հետդ լաց եմ լինում,
Ու լացս դեռ կոկորդում
Շատ չանցած նորից ծիծաղում…
Շնորհակալ թույլ տուր լինել,
Որ չնչին կոպտությունս
Փշուր է դառնում գոգիդ,
Որ քեզ սառն եմ տալիս,
Դու ինձ ջերմություն ես մեկնում,
Որ քեզ այրում եմ, իսկ դու
Զովություն ես մաղթում:

Եվ ներիր մի անգամ էլ
Ամենաշատը նրա համար,
Որ քեզ այս ամենի համար
Շնորհակալ եմ լինում:

ԼՌՈՒԹՅԱՆ ԲԵՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ

Բարև ձեզ,
դուք գտնվում եք
պատահականությունների սրտաբացության,
զուգադիպությունների սառնասրտության
և ժամանակի ու տարածության
տրամադրության ուղիղ կենտրոնում:
Ձեր ձախ կողմում ծուլորեն ձգվում են
ապագայի մասին ձեր պատկերացումները,
իսկ աջ մասում`վստահաբար ու աշխուժորեն
շարված են փաստերն ու հիմնավորումները
դրանց անհնարինության մասին:
Ձեր ետևում քրքջում են
ձեր բոլոր ձախողված պլանները,
իսկ առջևում հորանջում են
երազանքներն ու պատկերացումները
մերթընդմերթ պայծառացող ապագայի մասին:
Բայց քանի որ դուք հարմարվել եք ձեր այս դիրքին,
ապա խուսափում եմ հայտնել,
թե ինչ կա ձեր ներքևում,
որովհետև դա կավելացնի ձեր դողը,
որը կվաստակեք, երբ հասնեք այնտեղ,
որտեղից Ես սկսեցի այս անտանելի քչփորումը...
Բայց ամեն դեպքում
դուք ինքներդ որոշեք`
նայել վե՞ր, թե՞ ոչ.
դրանով է պայմանավորվելու`
ձեր դողից կփշրվեք,
թե՞ կշարունակեք մնալ կենտրոնում
իբրև կենսագոյության բաբախումների հերթական վկա...

Ու քանի որ վերևում արդեն բարևել եմ,
ապա այժմ ինձ մնում է միայն ժպտալ,
ափերս շփել`մտածելու համար ժամանակ շահելով,
թարթել անթարթ աչքերս`
հակառակվելու համար ձեր զարմանքին,
խորը շունչ քաշել,
վերլուծել թթվածնի բաղադրությունը,
կրկին սրտապնդել ու շարունակել...