Հետո դու կհասկանաս,
Որ տիեզերքդ անծայր,
Ուղիներդ բազում,
Կյանքիդ բոլոր~, բոլո~ր անեզրությունները տկար,
Բոլոր մղումներդ ու ձգտումներդ զորեղ,
Բոլոր կրքերդ ջղատ,
Բոլոր հղումներդ հանուն սիրո,
Բոլար վաստակներդ նեղ օրերում
Հանուն ոչնչի դու սպառել ես` սակայն
Դեռ այդ ամենին չես հավատում...
Հետո կճանաչես,
Ինքնությունդ անէ ու անկարող,
Դերդ անես ու անփարատ…
Ու կհասկանաս,
Որ փնտրածդ անգո չի եղել այնպես,
Ինչպես կարծել ես շարունակ…
Հետո չես հավատա,
Որ վատնածդ իզուր,
Աննպատակ, անկամ, սակայն եռուն,
Գույությունն է` որպես
Այս քաոսից պտղած
Մի շիվ ոստոտ ու անբերրի,
Որ կորել է անդարձ`
Որպես քամի անցորդ...
Հետո մի պահ նորից
Հուսավառմամբ մի նոր
Թևեր կառնեն նորից
Մղումներդ բոլոր,
Նորից կբարձրանան
Դեպի վեր ու հավերժ
Կթևածեն` որպես
Երամները զղջման…
Հետո դու կժպտաս խրոխտ,
Որպես երկնի փարոս
Ու կվառվի կրակդ
Հավատամքի ոգու…
Հետո սպասումներդ բոլոր
Կհեռանան քեզնից,
Որ գալիքի համար
Սերմնացաններ դառնան…
Հետո կծիծաղես անգամ
Դու ինքդ քեզ վրա`
Պատառոտված բախտդ
Առած ափերիդ մեջ
Ու կափսոսաս, սակայն
Արդեն ուշ կլինի…
Комментариев нет:
Отправить комментарий