«…Մահն արագ, առանց ետ նայելու
Ու առանց թարթելու խիղճը,
Վազում էր դեպի հայրենիքս…
-Կանգնի~ր, պոռնի~կ, քեզ ո՞վքեր վճարեցին
Ու ի՞նչերի հաշվին…
Քեզ ո՞վքեր են ասել,
Որ հայրենասիրությունն արդեն հիմնականում,
Դարձել է գովազդային նյութ…
Ու հայրենիքը շատ դեպքերում սիրում են` ի պաշտոնե…
Կանգ առ, պոռնիկ,
Քեզ ո՞վքեր են նման հասցե տվել,
Ո՞ր ... (…. անընթեռնելի ….) …-
…Ետևից շնչակտուր հասա,
Մատներս զզվանքով կոկորդը խրեցի…
Խռխռաց, բայց էլի փախավ…»
Սփրթնաց արթնացա հանկարծ
Ու քրտնել էին անգամ ոտքերս…
Комментариев нет:
Отправить комментарий