Բա ինչ

Միասին գարունը նշելու հրավերդ ընդունեցի միանգամից.
Վաղուց … չէի զգացել…
Քեզ պատրվակ էր պետք, ինձ էլ` նման առիթ…
(Չնայած մեկ օր է արդեն ուշացել էիր.
Դու էլ բոլորի պես ուշանալու գիժ ես…)

Չընդդիմացա, եկա…
…Բնակարանը մենակ էր քեզնով…
Ծաղիկների հոտ չէր գալիս, չնայած ջանացել էիր
Նաև ծաղկավոր խալաթով…

…Սկզբում, չգիտեմ ինչու՞, հո առաջինը չէ՞ր…,
Փշաքաղված մարմինդ օգնում էր,
Որ մի տեսակ անտարբեր հայացքս հեշտ մագլցի քեզ…
…Վերջում, արդեն գիտեմ ինչու…,
Մի հնաբույր ջազ էլ ավելի էր թմրեցնում ինձ
Ու ճմրթված սավանի տված քորը նյարդայնացնում էր…

…Հետո սուրճ, թխվածք…ու…
Ժամն էր գնալուս…
Դու խոնարհվեցիր (բա կխոնարհվե~ս…),
Ես էլ անմակդիր համբույրդ ընդունեցի
Այս անգամ առանց ձգվելու քեզ...
(չզարմացա, որ շեմից էլ դուրս չեկար)

* * *

… Գարունը նշեցին’ք.
(Ծիծաղում եմ հիմա ավելի շատ ինձ…)
Գարունն էլ մեզ նշե’ց
(Քրքջում եմ արդեն…)