(հատված «Հանգավոր խառնաշփոթ» սյունակից)
Քեզնով որքա՜ն մութ եմ սրբել,
դու դեռ լույս ես մնացել,
որքա՜ն մեղք եմ վրադ բարդել,
դեռ կողքիս ես մնացել։
Հարբել ենք մենք միասին,
կյանքից, սիրուց, արևից,
բայց իմ վհատ պահերին
դու միշտ սթափ ես մնացել։
Քեզ հետ որքա՜ն հոգս եմ քաշել,
դեռ աշխույժ ես մնացել,
որքա՜ն սառն եմ հետդ վարվել,
էլի տաք ես մնացել։
Չարչրկել ենք մենք միասին
որքա՜ն անքուն գիշերներ,
բաց ինձ համար դու դեռ ասես
դարձյալ կույս ես մնացել։
Комментариев нет:
Отправить комментарий