(հատված «Հանգավոր խառնաշփոթ» սյունակից)
Թիթեռաճախր են տալիս արցունքներս
բախտիս կատարներին հեռագնա...
«Կյանքը ուլունքաշար է առավոտների՝
փայլուն որպես մայրամուտից եփված շիլա
ու հնացած ոսկեդրամ՝
կույս աղջկա պայուսակում պառավ տատի։
Կյանքը նորածնի ձայնից մանված
անիրական երգ է պարապ հոգեվարքի
և հարբածին չհերիքող
վերջին բերքն է դատարկ շշի։
Կյանքը կյանքի մասին ժամանակ է՝
գիտնականի բլոկնոտում գրված
ու սիրահար մի պատանու կոչական է
անունից զատ իր սիրածին դիմելու համար...»։
... Արծվալող են տալիս ժպիտներս
բախտիս երկինքներում անվերնագիր...
Комментариев нет:
Отправить комментарий